!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1

LUDZIE BŁAGAM PISZCIE KOMCIE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Tak jak obiecałam:

- Rodzaje wędzideł:

Wędzidło łamane puste- chyba najpopularniejsze wędzidło, szczególnie w rekreacji.

Wędzidło podwójnie łamane.

             Wędzidło z językiem.

Wędzidło z "wąsami" (plastikowe).

Wędzidło pierścieniowe- można do niego doczepić dodatkowe wodze. Układ ten działa jak swoista dźwignia, która skutecznie wzmacnia oddziaływanie wodzy.

Wędzidło oliwkowe- zapobiega ono zranieniom konia w kącikach warg.

Munsztuk- działa szybko i skutecznie, gdyż wywiera nacisk na bardziej wrażliwą dolną szczękę. Munsztuka powinny używać osoby, które mają delikatną i pełną wyczucia rękę.

Pehlam- od munsztuka różni się tym, że wędzidło jest łamane.

Wędzidło gumowe- najdelikatniejsze ze wszystkich wędzideł i najmniej precyzyjne.

Wędzidło typu D ()- podobnie jak wędzidło oliwkowe nie rani konia w kącikach warg.

Hacamore- nie jest to rodzaj wędzidła tylko kiełzna. Jest ono przeznaczone dla koni które nie tolerują wędzidła. Zakłada się je na nos konia i za pomocą dźwigni wywiera nacisk na to miejsce. Im dłuższa dźwignia, tym hacamore mocniejsze i należy uważać, gdyż przy mocnym szarpnięciu można złamać koniowi nos.

       

A w następnym poście:

Jeszcze niżej

Momencik w dół

O już

Opiszę jakiegoś konia

W tym poście napiszę o rzędzie jeździeckim i jego częściach i cechach

Siodło-

Rzędu końskiego stanowiąca siedzenie przeznaczone dla jeźdźca. Rusztowanie siodła to tzw. stelaż (lub terlica), wykonany z drewna, metalu lub plastyku. Jego pokrycie to część wykonana z wyściółki (najczęściej z plastykowej pianki, dawniej ze słomy lub filcu i obciągnięta skórą lub sztucznym materiałem).Chroni ona kręgosłup konia przed urazami oraz umożliwia mu swobodę poruszania. Kształt i wyprofilowanie siodła wpływa na dosiad i sylwetkę jeźdźca. Siodła są wytwarzane w różnych rozmiarach oraz ciężarach, tak, aby pasowały do różnych rodzajów koni i jeźdźców.

Części siodła:

  

Rodzaje siodeł:

Istnieje wiele rodzajów siodeł przystosowanych do różnych potrzeb. Najczęściej używa się siodła ogólnoużytkowego (wszechstronnego). Pozostałe rodzaje to:

·        Siodło skokowe

·        Siodło ujeżdżeniowe

·        Siodło ogólnoużytkowe (wszechstronne)

·        Westernowe i wojskowe (kulbaki)

·        Wyścigowe

·        Damskie

Warto wiedzieć:

W hippoterapii i onoterapii stosuje się siodło u uproszczonej budowie, zwane gapą, które umożliwia wykonywanie zabiegów rehabilitacyjnych.

Kobiety biorące udział w zawodach czasami, zgodnie z XIX w. tradycją używają damskich siodeł.

A teraz opiszę:

·        Siodło skokowe:

W skokach jeździec przemieszcza swój ciężar ciała daleko do przodu, a puślisko zapina krótko. W siodle skokowym wysunięte do przodu są także tybinki. Poza tym poduszki kolanowe sięgają daleko w przód i są mocno wyścielane.

·        Siodło ujeżdżeniowe:

W siodle ujeżdżeniowym zamek puśliska jest odsunięty do tyłu, a przód jest prosty lub ścięty. Poduszki kolanowe są skąpo wyścielane, a tybinki są proste lub lekko wygięte, dlatego że podczas jazdy w wyciągniętych chodach konia nie jest takie ważne przemieszczanie ciężaru jeźdźca do przodu.

·        Siodło ogólnoużytkowe (wszechstronne):

Siodło uniwersalne ma cechy siodła skokowego i ujeżdżeniowego. Ma lekko wyścielane poduszki kolanowe i lekko wygięte tybinki. Ma też dłuższe strzemiona, żeby było wygodnie siedzieć.

·        Siodło westernowe i wojskowe:

Jeżdżą w nich kowboje. Można je zobaczyć na westernach :-) Jak widzicie ma skomplikowaną budowę. Jeździłam na nim... jak dla mnie jest dość wygodne i gdy się przyzwyczaisz to można w nim przesiedzieć cały dzień...

·        Siodło wyścigowe:

Jak sama nazwa wskazuje siodło to wykorzystywane jest do wyścigów konnych. Jest ono bardzo lekkie, ponieważ koń wyścigowy musi pokonać dany dystans w jak najkrótszym czasie.

·        Siodło damskie:

Jest ono wykorzystywane do wykonywania figur ujeżdżeniowych Wyższej Szkoły Jazdy chodź coraz częściej kobiety skaczą w tych siodłach.

Ogłowie-

Dobranie i dopasowanie ogłowie jest znacznie łatwiejsze i mniej czasochłonne niż znalezienie właściwego siodła. Jeżeli twój koń jest mały (kucyk) wybierze rozmiar 1, jeśli średni (typ mały koń) kup 2 a jeśli duży (np. Hanower czy traken) kup 3. Dodatkowo w każdym rozmiarze masz możliwość regulacji wszystkich pasków co umożliwi ci idealne dopasowanie sprzętu. Na rynku dostępne są zarówno ogłowia zrobione ze skórzanych, płaskich pasków jak i szyte na okrągło. Tutaj wybór zależny jest od gustu jaki posiadasz i od tego, co ci się bardziej podoba dla twojego konia.

Części ogłowia:

 Występuje kilka rodzajów ogłowi:

·        Ogłowie munsztukowe:

 Ma nieco bardziej skomplikowaną budowę od klasycznego. Posiada dwa rodzaj wędzideł z których jedno ma działanie kierujące łeb konia ku górze a drugie powoduje cofnięcie nosa oraz jego skierowanie w dół. Posiada dwie pary wodzy i wymaga doświadczonej i delikatnej ręki jeźdźca.

·        Ogłowie kowbojskie:

Zwykle nie posiada nachrapnika oraz ma dość silne działanie dlatego nadaje się dla dobrze wyszkolonych jeźdźców oraz koni. Charakterystyczną cechą są także nie połączone wodze.

·        Ogłowie bezwędzidłowe:

Używane jest głównie dla koni znieczulonych na działanie wędzidła lub przez ludzi zajmujących się naturalnymi metodami jazdy konnej. Wywiera ono nacisk na nos, podbródek i za uszami. Powinno być stosowane wyłącznie przez wykwalifikowanych jeźdźców, gdyż stosowane nieprawidłowo może wyrządzić krzywdę zwierzęciu.

Rodzaje nachrapników:

Składa się z dwóch pasków, z których jeden (szerszy) zapinany jest za wędzidłem i pod paskami policzkowymi, a drugi (węższy) zapinany jest przed wędzidłem. Pasek zapinany przed wędzidłem uniemożliwia jego prawidłowe ułożenie w pysku co powoduje, że mamy większą kontrolę nad wierzchowcem a także mamy pewność, że jemu nie dzieje się krzywda. Uniemożliwia on także otwieranie pyska przez konia.

-Nachrapnik hanowerski:

Ma takie same funkcje jak kombinowany. Różni się od niego jednak budową. Przez pysk konia przechodzi tylko jeden pasek, który zapinany jest przed wędzidłem.

-Nachrapnik meksykański:

Składa się z dwóch krzyżujących ze sobą pasków, z których jeden zapinany jest pod paskami policzkowymi za wędzidłem a drugi przed wędzidłem. Jest on uznawany za jeden z najlepszych typów nachrapników, gdyż w żadnym stopniu nie utrudnia oddychania poprzez ucisk na nos i chrapy konia.

-Nachrapnik polski:

Jest zdecydowanie najłagodniejszy ze wszystkich i ma także najmniejsze i najdelikatniejsze działanie. Składa się jedynie z jednego paska, który zapinany jest za wędzidłem pod paskami policzkowymi.

Rodzaje wodzy:

Wodze skórzane:

Gładkie nie sprawdzają się podczas gdy ręka jeźdźca się spoci podczas treningu gdyż się ślizgają. Aby temu zapobiec sprzedawane są wodze skórzane plecione lub ze stoperami, które zapobiegają ślizganiu się ręki.

Wodze gumowe:

Są przede wszystkim grube przez co niewygodnie się je trzyma w ręce co bezsprzecznie utrudnia panowanie nad koniem.

Wodze parciane:

Ze stoperami mogą czasem powodować obtarcia skóry jeźdźca ponieważ materiał, z którego są wykonane jest stosunkowo szorstki. Ich zaletą jest to, że nie ślizgają się po nich ręce.

Gumowe łamane

Munsztuk ujeżdżeniowy

Munsztuk westernowy

Wędzidło oliwkowe

Wędzidło pessoa

Wędzidło proste

Wędzidło proste łamane

Hackmore

Mam nadzieję, że wam się to podoba!

PS. wszystkie zwierzęta, siodła, itp. wzięte z internetu:P

a w następnym "odcinku":

opiszę szczegółowo rodzaje wędzideł

jeździec- strój

Opiszę dla Was strój jeździecki:
Każdy jeździec potrzebuje wygodnego, a przede wszystkim bezpiecznego stroju, w którym będzie się czuł bezpiecznie siedząc na swoim wymarzonym wierzchowcu. No dobra koniec z wprowadzeniem, przechodzimy do sedna a więc najpotrzebniejsze części stroju jeździeckiego:

Kask/toczek jeździecki

Kask jeździecki jest najważniejszym elementem naszej garderoby. Jazda bez kasku to swego rodzaju brawura, dodająca jeźdźcowi fasonu. Nie jest to zbyt rozsądne podejście jeżdżenie bez niego, gdyż mimo dobrego ułożenia i spokoju konia, nawet dobrze jeżdżący jeździec może sobie narobić biedy. W większości stajni nakaz jeżdżenia w kasku lub toczku jest surowo przestrzegany. Na kupnie kasku, toczka nie powinno się oszczędzać. Kiedy przestaniemy już go używać będzie łatwo go sprzedać początkującemu jeźdźcowi.

 Bryczesy/ spodnie jeździeckie

       Bryczesy to specjalne spodnie do jazdy konnej. Różnią się od normalnych tym, że na siedzeniu i wewnętrznych stronach nogawek, a więc tam, gdzie jeździec bezpośrednio styka się z koniem, nie mają szwów. Po wewnętrznej stronie mają także dodatkowe wzmacniające naszywki ze skóry lub syntetycznego materiału. Wszystko co zapobiega otarciom skóry, których szczególnie łatwo się nabawić jeżdżąc na normalnym siodle uniwersalnym. Ktoś kto musi cały czas uważać by nie poobcierać sobie nóg, nie może być skupiony i rozluźniony na lekcji. Dlatego więc solidne bryczesy są sensownym nabytkiem. Dla początkujących dostępne są także wzmacniane włóknem syntetycznym specjalne dżinsy do jazdy. Są one niezbyt drogie i można je także nosić na co dzień.

Obuwie:

Buty do jazdy konnej są wykonane ze skóry lub gumy. Muszą one solidnie trzymać nogę i mieć długie cholewki, które chronią łydki przed otarciem o puśliska. Na nodze gumowy but jeździecki wygląda bardziej elegancko niż zwykły gumowiec, który jest o tyle niebezpieczny, że ze względu na szerszą podeszwę może uwięzić nogę w strzemieniu w razie upadku z konia. Rozsądniej zresztą jest używać „bezpiecznych strzemion”.

        Można też używać sztybletów które są krótsze, a do nich używa się sztylpów. To rozwiązanie jest dużo tańsze od pierwszej propozycji a wygląda tak samo ładnie. Co do sztylpów to są one „usztywniaczem” nogi i najczęściej są wykonane z zamszu lub skóry, ale większość sklepów jeździeckich w sprzedaży oferuje je materiałowe.

Rękawiczki

      

Odpowiednie rękawiczki do jazdy konnej zapewniają lepszy chwyt wodzy i chronią dłonie przed otarciami. Bardzo wygodne są rękawiczki ze skóry. Tańsze, a przez to godne polecenia dla roztargnionych, są rękawiczki bawełniane. Zimą ze zrozumiałych względów rękawiczki są koniecznością. Można wtedy używać także rękawiczek wełnianych.

BARDZO DZIĘKUJĘ ZA PRZECZYTANIE TEGO POSTA

A TO DLA WAS:

maści koni

 Dziś popiszę kilka znanych mi maści końskich:






Konie bułane to konie charakteryzujące się jasną, jasnożółtą sierścią oraz czarną grzywą i ogonem. Czarny kolor dominuje również na kończynach. U większości koni tej maści występuje ciemnobrązowa pręga grzbietowa oraz poprzeczne prążki na przedramionach i podudziach.

Konie dereszowate, koń dereszowaty, to nazwa maści wyróżniającej się białymi lub maślastymi włosami, przemieszanymi najczęściej pół na pół. Kolor ten występuje najczęściej na tułowiu, głowie oraz kończynach. Na tułowiu mogą występować ciemniejsze plamki, tzw. kukurydza. Podobnie jak w przypadku innych maści występuje w niej kilka odcieni:

Kasztanowatodereszowata, typowa dla koni o rdzawobrązowym tułowiu i białych włosach przemieszanych ze sobą, na głowie i kończynach domunuje kolor kasztanowy

Gniadodereszowata, charakteryzuje się brązowym tułowiem przemieszanym z białymi włosami. Ciemniejsze włosy występują na głowie i kończynach. Grzywa i ogon mają czarny kolor, czasami mogą być pomieszane z białymi włosami

Karodereszowata, czyli zmieszane ze sobą czarne i białe włosy występujące na tułowiu oraz czarna grzywa, ogon i kończyny

Konie gniade, koń gniady charakteryzują się brązową sierścią w różnych odcieniach, od jasnobrązowego do prawie czarnego, jego grzywa i ogon są zawsze czarne, podobnie jak dolne części kończyn. I tu wyróżniamy kilka odcieni:

Jasnogniada - konie o jasnobrązowej sierści wręcz z żółtym zabarwieniem, z jeszcze jaśniejszym brzuchem i pachwinami. W tym odcieniu pojawiają się czasem tzw. konie "zielononogie", wyróżniające się szarozielonym zabarwieniem kończyn, a grzywa i ogon są siwe. Grzywa i ogon koni gniadych są ciemne

Złotogniada - typowa dla koni o charakterystycznych, czerwonawych włosach. Ich grzywa u ogon są ciemne

Ciemnogniada, na którą składa się ciemnobrązowa sierść oraz czarne kończyny, pysk, grzywa i ogon

Skarogniada, czyli czarno-brązowa sierść oraz grzywa, ogon i kończyny w czarnym kolorze

Konie kare, koń kary to określenie koni o czarnej sierści. Temu określeniu nie przeszkadza fakt, że często na głowie i kończynach głęboka cześć sierści latem zmienia odcień na brązowy. Maść charakteryzuje intensywny, czarny kolor, który występuje również na grzywie o ogonie. Kary jest także określeniem konia, u którego występują białe plamki. Warto dodać, iż maść kara jest typowa dla koni fryzyjskich, jeśli wśród osobników tej rasy pojawiają się konie innej maści, są one natychmiast wykluczane z hodowli. 

Wyróżniamy dwa odcienie tej maści:

·  wroni, czyli popielaty odcień, bez połysku

·  kruczy charakteryzujący się granatowym połyskiem

Konie kasztanowate, koń kasztanowaty, to określenie koni charakteryzujących się rudobrązową sierścią, często z grzywą i ogonem w tym samym, bądź nieco jaśniejszym kolorze. 
Podobnie jak w przypadku innych maści, możemy wy

różnić tu kilka odcieni występujących u koni:

·  Brudnokasztanowata, czyli odmastka maści kasztanowatej, u której mogą pojawić się dodatkowo czarne włosy

·  Ciemnokasztanowata, typowa dla koni o tym samym, ciemnym kolorze grzywy i ogona

·  Jasnokasztanowata, charakteryzująca się rudożółtawą sierścią oraz jaśniejszym, niekiedy niemal białymi ogonem i grzywą. 

Konie myszate tp sierść o zabarwieniu od popielistej do ziemistej, z ciemniejszym, niemal czarnym kolorem na grzywie i ogonie, to wyróżniki maści myszatej. Często u koni o tej maści występuje dodatkowo czarna pręga wzdłuż grzbietu oraz poprzeczne pręgi na kończynach. 
Jeśli chodzi o odcienie tej maści, to wyróżniamy dwie jej odmiany:

·  jasnomyszata, typowa dla koni o jasnopopielatej sierści

·  ciemnomyszata, czyli ciemnoszara.
Dodajmy, iż maść myszata charakteryzuje wyłącznie koniki polskie oraz tarpany. Jest ona raczej rzadką odmianą, występującą u kucy pochodzących od dzikich ras.

Konie palomino jest rozjaśnieniem maści kasztanowatej. Konie tej maści posiadają żółto-złotawą sierść oraz jaśniejsze, często białe grzywę i ogon. Czasami na głowie i kończynach pojawiają się różne odcienie. Ciekawostką jest fakt, iż źrebięta tuż po urodzeniu mają jasną skórę oraz niebieskie oczy, które ciemnieją w miarę dorastania. 

Wyróżniamy trzy odcienie:

·  masłowata, typowa dla koni o jasnej, żółtawej sierści oraz jaśniejszych grzywy i ogona

·  złotoizabelowata, charakteryzująca konie o żółtozłocistej sierści, grzywa i ogon mają podobny lub jaśniejszy odcień

·  palomino, pod którym kryje się sierść w kolorze od jasnego do ciemnego złota oraz biaława grzywa i ogon.

To rzadka maść, która występuje jedynie u koni rasy kińskiej oraz palomino. W przypadku tych ostatnich, warunkiem zakwalifikowania do rasy jest posiadanie w rodowodzie co najmniej 50 procent przodków palomino.

Konie siwe, koń siwy wyróżniają się białą lub mieszaną sierścią. Jako źrebięta są ciemno umaszczone - są kare, kasztanowate, dopiero z czasem jaśnieją, siwieją. Często występują u nich brunatne plamki - wówczas stosuje się na nie określenie "siwy w hreczce". Grzywa i ogon są szare, rozjaśnione lub z czarną domieszką na końcach.
Rodzaje odcieni koni siwych, konia siwego to:

·  ciemnosiwe - z burą sierścią

·  jabłkowite szpaki, czyli szare w jaśniejsze plamki

·  szpak miodowy, na określenie konia siwiejącego z kasztana o sierści w kolorze rdzawobiałym

·  szpak różany, czyli siwiejący z gniadego o brunatnobiałej sierści

·  jasnosiwe, konie białe z ciemniejszą sierścią na zadzie i nogach

·  mlecznosiwe, czyli białe    

·  dropiate, wyróżniające się białą sierścią z drobnymi kropkami w rudym lub czarnym kolorze.

Maść siwa jest zarezerwowana dla kucyków Camargue, które żyją na wolności na południu Francji. Wyłącznie siwe są również konie kladrubskie i perszerony.

Konie srokate, koń srokaty charakteryzują się dużymi, nieregularnymi plamami białej sierści na różowej skórze którą przedzielają płaty innej maści na czarnej skórze. Kolor grzywy i ogona to zwykle biały lub ciemnomastny. 
Biorąc pod uwagę kolor płatów innej maści wyróżniamy konie: gniadosrokate, karosrokate, kasztanowatosrokate, siwosrokate itp. Z kolei, którą ze względu na typy wzoru płatu istnieją odmiany:

·  tobiano, czyli płaty niepostrzępione zlokalizowane na grzbiecie

·  sabino, to wysokie odmiany na kończynach, sięgające

·  overo, postrzępione płaty, które nie przechodzą przez grzbiet nawet do brzucha.

Konie tarantowate, koń tarantowaty charakteryzują się ciemnymi plamkami różnej wielkości, które występują na białej skórze, bądź odwrotnie - są białe na ciemnej skórze. Pojawiają się także inne rodzaje ubarwienia - tzn. konie bez plamek, bądź fragmentami zmieszanych ze sobą włosów ciemnych i białych. U tarantów może też wystąpić jedna, biała plama. Skóra konia tej maści jest zwykle ciemna pod ciemną sierścią, różowa pod białą oraz pokryta kropkami w okolicach oczu i pyska. 

U tarantów mogą wystąpić następujące wzory: 

·  leopard, czyli plamki umieszczone na białej sierści, sierść na głowie, szyi, bokach, brzuchu i w okolicach pachwin jest maści zasadniczej lub z domieszką białego koloru

·  werniksowy, nazwa wzięła się od ciemnych plam, werniksowych, które mogą występować na skórze, generalnie koń tej maści wygląda jak leopard bez plamek tarantowatych

·  derka, to wzór pod którym kryje się biała plama umiejscowiona głównie na zadzie i guzach biodrowych, derki mogą być z ciemnymi plamkami lub bez

·  płatki śniegu, na maść takiego konia składa się ciemna skóra pokryta białymi płatkami o średnicy od 1 do 3 cm

·  cętkowany, to wzór, który jest odwrotnością płatków śniegu, tzn. na białym tle występują małe, ciemne plamki
·  oszroniony, który jest stosowany na określenia konia o mieszanej sierści, zwłaszcza na zadzie i lędźwiach.

Rybie oko

Jest to po prostu oko z tęczówką bez pigmentu lub o zabarwieniu niebieskim. Koń widzi takim okiem normalnie, nie jest to wada genetyczna.

a to jest "zdrowe" oko konia: